نفرین بر جنبش سبز اموی

به خدا من ندیده بودم قهر

همه را سبز یاد من داده است

من که سبز را عاشقانه می پوشم

من که سبز را صادقانه میبوسم

من در این روزهای خون و عزا

نه دگر سبز را نمی پوشم

.

.

.

دیدی نیامدی وباز باران گرفت

دوباره حرمت شکنی جان گرفت

نیامدی تازه کنی توعشق را

تا کمی اندازه کنی عشق را

.

.

نیامدی عزای حسینی  شلوغ شد

دوباره عشق درگیر یک دروغ شد

نیامدی و دوباره فتنه باور کرد

که می شود شمر را داور کرد

.

.

علم حسین هم خم شد

بازچشم فاطمه نم شد

.

.

نه مگر نماز بود عشق حسین

پس چرا به وقت نماز، بانگ حمار

روسری ها ز سر فتاده  که چه؟

که تداعی شود اسارت زینب!؟!

که بذارید زیر پا عترت

که بخندد به ریشمان دشمن

.

.

دوباره مشتهای سبز را گره کردند

ز خون جد تو دوباره گله کردند

.

دوباره پیرهن عثمان علم گشته

آی مردم! پشت رهبرم دوباره خم گشته

.

رهبرم در غبار فتنه گوش به فرمانیم

گر بگویی جهاد ما گذشته از جانیم